Moja Gazella

                                   Zaczne od tego, ze w dziecinstwie nigdy nie posiadalam roweru. Wlasciwie nie wiem dlaczego  - oficjalna wersja rodzicow brzmiala, ze na pewno wjade pod samochod i sie zabije...
     Jezdzilam jednak do babci na wies na wakacje i tam wlasnie blizej zapoznalam sie z tym dwukolowym sprzetem. Poczatki byly bolesne. Do dyspozycji mielismy tylko jeden rower, w dodatku z rurka. Poczatkowo opanowalam jezdzenie na nim pod rurka. Kurcze jak czlowiek mlody to mu rozne rzeczy wychodza - dzis nawet jak bym miala wzrost Liz Taylor to bym tej sztuki nie dokonala...
Jak nogi mi urosly i wydluzyly sie na tyle, ze moglam sobie pozwolic jezdzic na tym meskim rowerze w normalnej pozycji to zaczely sie schody. Balam sie tej rurki i nijak nie moglam opanowac wsiadania i zsiadania. Moim sposobem bylo podstawianie roweru pod drzewo i wspinajac sie po tym drzewie zasiadanie na rowerze. Zsiadanie tez odbywalo sie wlasciwie przy pomocy kuzynow albo jakiegos plotu. Babcia wyslala mnie do Poraja po zur. Zaopatrzyla mnie w nylonowa ,zielona siateczke (pamietacie jeszcze takie?)butelke na zur, ja sposobem drzewowym zasiadlam na rowerze i hajda. Dokonalam zakupu, jakos siadlam i wsiadlam ,jade... Do babci zajezdzalo sie z gorki ,ja na sprzecie wybuchowym ,siateczka z zurkiem belata mi sie na kierownicy a moj kuzyn zamiast szerzej otworzyc brame to ja przymknal. Spadlam na te nieszczesna rurke.Ten bol do dzis pamietam....Nigdy juz nie wsiadlam na meski rower.
 Nie tesknilam za rowerem wlasciwie az losy mnie rzucily do Holandii. Gdy wyladowalam w Herkenbosch ,w pierwsze wolne wybralam sie pieszo zobaczyc,gdzie ja wlasciwie mieszkam i jak wyglada ta wies... Bylam jedyna osoba spacerujaca po wsi na nogach...Bylo lato , piekna pogoda wrocilam do domu, z zakamarkow wyciagnelam rower - damke oczywiscie i zaczelam trenowac. Poczatkowo wyjazd na najblizsza stacje benzynowa byl przezyciem - na stacji kupowalam papierosy(:))) Potem zaczelam mieszkac na Rewoude, dojezdzac do moich chlebodawcow rowerem i stal sie on sprzetem niezbednym. Jezdzilam po zakupy, do pracy i tak sobie na spacer bo lubie...
     Moj eks zakupil dwa jednakowe rowerki typu gazelle. on mial meski ,ja damski. Fajne sa. Te moja damke mam do dzisiaj. Ale - kiedys staly sobie obok siebie obydwa, juz nie wiem ,zadzwoniono ,ze mam natychmiast stawic sie do pracy, wybieglam, zlapalam pierwszy lepszy rower i jade. Na swiatlach zorientowalam sie ,ze jade przeciez na meskim - i dawny strach przed rurka powrocil  Tyle,ze bylam juz dorosla i nie pozwolilam sobie na panike. dalam rade  wtedy ale w zasadzie unikam rurek :))
     Moja znajoma mieszka w Niemczech gdzies 16 km od Herkenbosch.  Ma urodziny w najpieknieszym miesiacu do jazd na rowerze -  pod koniec pazdziernika.
  Z siostra postanowilysmy pojechac na tych rowerach bo przeciez nie mialysmy kierowcy akurat do samochodu. Pojechalysmy. Bez problemow  dotarlysmy na miejsce - przednio bawilysmy sie prawie do bialego rana - prawie - byla czwarta nad ranem jak wyruszylysmy w droge powrotna.
  W Rathaimie bylo jeszcze jako tako. Jak tylko wyjechalysmy za oplotki zerwal sie wiatr,zaczelo lac ,blyskawice rozjasnialy niebo. Mialam skorzana kurtke , ktora nasiakla tak woda, ze  wazyla chyba ze sto kilo. Z Ratheim do Herkenboch prowadzi raczej prosta droga szybkiego ruchu , obok sa drogi rowerowe ale od ronda sie jedzie przez las a do ronda przez pola. Po lewej szparagi , po prawej szparagi  ,ulewa, blyskawice  - sama rozkosz . Moje swiatlo nadawalo alfabetem morsa - krotkie,krotkie ,dlugie ,stop. Siostra wogole nie miala swiatla. A jest krotkowidzem - okulary nie wchodzily w gre wiec kierowala sie na azymut i siedziala mi na ogonie.  Wlasciwie byly momenty ,nawet baaardzo dlugie momenty, ze rowery ciaglysmy za soba....Doczolgalysmy sie do ronda i zaczely sie innego rodzaju  przyjemnosci . Po lewej las , po prawej las , ciemno jak oko wykol a w srodku hula wiatr . Konary lataly nam nad glowami, , wiatr byl taki , ze nie mozna bylo jechac ....jak mialysmy zdziebko alkocholu we krwi tak nam wszystko wywialo ...Nawet isc bylo trudno.
 Do domu  dotarlysmy okolo osmej rano wiec wyobrazcie sobie - ze droga ,ktora normalnie nie spieszac sie pokonywalam mnien wiecej w ciagu 50 minut zabrala nam okolo 4 godziny tym razem. Moja kortka , ktora do ronda nasiakla deszczem  w Herkenbosch juz byla prawie sucha - wiatr byl lepszy od suszarki:))
    To byly niezapomniane urodziny. I tak poza tym - kladac sie spac nagle zaczelam byc strasznie glodna , musialam jeszcze sie zwlec i cos rzucic na ruszt majac w pamieci wszystkie wspanialosci ktorymi uraczyla gosci kolezanka a ktorych nie mialam sil nawet sprobowac  tam na miejscu...A goscinca nie dostalysmy...
     Moja  Gazella - dbam o nia jak umie najlepiej , przywiozlam juz na niej pol mojego umeblowania, sluzy mi do wszystkiego - jezdze z nia na spacery i na zakupy ,do urzedow i do kina . Nigdy jej nie zapominam zamknac jak gdzies zostawiam - bo sportem narodowym holendrow wcale nie sa lyzwy ani wyscigi rowerowe ale kradziez wlasnie tych ostanich. Znikanie rowerow jest powszechne - mnie zniknely 3 sztuki. Gazella sie trzyma i niech mi sluzy jak najdluzej..Polecam rower na wszystko - na walke ze soba i swoimi
"niemoznosciami".Po za tym moje drogie panie i panowie - kiedys wlasciwe stwierdzilam bedac w zwiazku , ze wlasciwie po co mi jest potrzebny mezczyzna - wyremontowac mieszkanie musze sama, obciac drzewa musze sama, wbic gwozdzia albo wyborowac dziure tez sama , juz nie mowiac o normalnych babskich zajeciach - tez sama .Na pytanie co z seksem odpowiedzialam - wystarczy rower i jakies piecdziesiat km do przebycia. :)) Zamiast mezczyzny wystarczy hi,hi Gazella